LIFE - Μαμά με διαβήτη.

Κατηγορία: Υγεία

31 10

Εκτύπωση

"Μια φορά, ένα μωρό… ήρθε στη ζωή μιας πριγκίπισσας γλυκιάς"

Αν έγραφα ένα παραμύθι, έτσι θα άρχιζα. Γράφω όμως, την ιστορία της πρώτης μου κύησης- τοκετού- μητρότητας. Οπότε, πρέπει να μιλήσω με την αντίστοιχη σοβαρότητα!
Αλλά πάλι γιατί όχι;... μια χαρά είναι και η μέθοδος του παραμυθιού. Γιατί, δεν υπάρχει πιο ταιριαστό περιβάλλον και πιο κατάλληλοι πρωταγωνιστές! Μωρό, γλυκύτητα, συγκίνηση, αγάπη. Τα θυμήθηκα όλα αυτά, με την αφορμή μιας ανάρτησης φίλης, που σχολίαζε ότι έβαλε για ύπνο το μωρό της και τώρα, θα αναμετρηθεί με τον μετρητή της! Να 'σου λοιπόν!

"Η πριγκίπισσα αυτή δεν έμοιαζε καθόλου με τις άλλες... τις ψηλές, τις λυγερόκορμες που έχουν μακριά, ξανθά μαλλιά και κόκκινα μάγουλα. Αυτή ήταν μέτρια στο ύψος, με σκούρα καστανά, κοντά μαλλιά και ωχρά μάλλον μάγουλα. Γλυκιά όμως ήταν! Όλοι το είπαν: μέχρι και οι γιατροί του Λαϊκού Νοσοκομείου!

Η πριγκίπισσα ήταν πολύ τυχερή στο θέμα του πρίγκιπα και ζούσε μια χαρά πριν το σύνηθες τέλος των παραμυθιών... εκεί που περιμένεις να ζήσεις εσύ καλύτερα.
Και, αν και έτρωγε σωστά, πρόσεχε πολύ και ρύθμιζε καλά το ζάχαρό της -σε γενικές γραμμές τουλάχιστον-, κάποια στιγμή άρχισε να φουσκώνει η κοιλιά της!

Θα γεννούσε το πρώτο της μωρό! Τι χαρά!

Τώρα έπρεπε να προσέχει πιο πολύ! Το μωρό δεν θα ζητούσε μεσ’ στη νύχτα γαλακτομπούρεκα και κεμπάπ, ούτε κεράσια την παραμονή της Πρωτοχρονιάς! Και η πριγκίπισσα δεν θα έπαιρνε 20-30 κιλά στην εγκυμοσύνη!

Θα έκανε συχνά εξετάσεις, θα επικοινωνούσε συνέχεια με το γιατρό του διαβήτη της, θα αντιμετώπιζε τις νέες ανάγκες του οργανισμού της σε ινσουλίνη. Και παράλληλα, θα έκανε όσα κάνουν όλες οι έγκυες του πλανήτη γη: θα έπαιρνε συμπληρώματα, θα έκανε υπερήχους, θα είχε εμετούς, ξινίλες κ.λπ.

Το μωρό δεν θα ήταν κάτι διαφορετικό από τα άλλα του είδους του… άντε να ’βγαινε λίγο μεγαλύτερο! Και θα γεννιόταν λίγο νωρίτερα, 2 εβδομάδες… τουλάχιστον σ’ αυτή την περίπτωση!

Η πριγκίπισσα ήταν συνετή, ευγενική, αστεία, κομψή. Άκουγε με αγάπη τα μηνύματα και δεχόταν με υπομονή τις κλωτσιές του εμβρύου, χαιρόταν όταν έβλεπε τα πόδια και τη μύτη του στον υπέρηχο και ήταν πολύ σίγουρη για τον εαυτό της. Ο γυναικολόγος παρακολουθούσε την κύηση σε συνάρτηση με τον διαβήτη της, έλεγχε τη ρύθμισή της κι αυτή απαντούσε σε κάθε ερώτηση σαν ακαδημαϊκός σε νηπιαγωγείο! Τη ρωτούσαν τι τρώει, πόσο τρώει, αν την πονάει ο καθετήρας της αντλίας της, πόσα κιλά πήρε, αν θα έκανε καμπύλη ζαχάρου, αν έτρωγε μακαρόνια και άλλα τέτοια πολύ ενδιαφέροντα για έναν homo sapiens sapiens θηλυκό και γκαστρωμένο.

Πήρε 7,5 κιλά και με το διαβήτη της σχεδόν υποταγμένο στο σχέδιο του σύμπαντος για αναπαραγωγή... ακριβώς 2 εβδομάδες πριν ολοκληρωθεί ο χρόνος κύησης των γυναικών, πήγε στην Κλινική και έκανε το πιο γλυκό μωρό που είχε δει στα μάτια της! Ζαρωμένο ήταν, σαν πυγμάχος που έφαγε πολύ ξύλο στη μούρη του... αλλά είχε κανονικό σάκχαρο και υπέροχα χείλη!

Η μαμά πριγκίπισσα ήθελε να θηλάσει και παρά τις δυσκολίες ή αδυναμίες "παραγωγής μεγάλης ποσότητας γάλακτος", θήλασε για πάνω από 7 μήνες. Ξυπνούσε τη νύχτα για να ταΐσει το μωρό, όπως όλες οι μαμάδες, δεν κοιμόταν πολύ, έχανε συχνά το κουράγιο της κι αμέσως το 'βρισκε, έκλαιγε μέρα- νύχτα και πολλές φορές, ένιωθε πως είχε ξεχάσει το μωρό στο στήθος της ενόσω κοιμόταν. Έτρωγε σωστά, έκανε πολλές μετρήσεις, πάθαινε αρκετές υπογλυκαιμίες και όχι πολλές υπεργλυκαιμίες. Έκανε τις ετήσιες εξετάσεις της και τα αποτελέσματά τους ήταν καλά.

Δεν ήταν εύκολη υπόθεση να είναι μια πριγκίπισσα- μαμά- με διαβήτη. Αλλά ήταν κάτι που δεν έμοιαζε με τίποτα απ' όσα ήξερε μέχρι τότε!

Δεν κοιμήθηκε για εκατό χρόνια, δεν έφαγε φαρμακωμένα μήλα, δεν φίλησε κανέναν βάτραχο, δεν φόρεσε -Θου Κύριε!- γυάλινες γόβες, δεν άφησε το μωρό της στο δάσος με τα ζαχαρένια σπίτια της μάγισσας. Έζησε καλά κι εσείς καλύτερα...

Η πριγκίπισσα
Κατερίνα Ζ."

Το παραμύθι αυτό τελείωσε.
Όπως τελειώνει το παραμύθι της Χιονάτης, όταν ξυπνά και παντρεύεται τον πρίγκιπα...

Έχεις αναρωτηθεί όμως, για τα ακόλουθα;
- Η Χιονάτη έκανε μωρό;
- Ο πρίγκιπας έγινε βασιλιάς;

Μάλλον δεν είχες ενδιαφερθεί μέχρι τώρα...
Πάντως, πάντα υπάρχει συνέχεια.